گرفتارم به دام چین زلف عنبرین مویی فرنگی زاده شوخی، کافری، زُنار گیسویی! دل از یوسف بری، مجنون فریبی، کوهکن سوزی زلیخا طلعتی، لیلی وشی، شیرین سخن گویی! یکی خال سیه جا کرده بر کنج لب لعلش که گویا بر لب آب بقا بنشسته هندویی! سراپا ناز دلداری، تَذَروی، کبک رفتاری دو چشمش غمزه پر کاری، به هم پیوسته ابرویی! رسیده گوشه ی ابرو به چشم سرمه سای او تو پنداری کمانداری است در دنبال آهویی! دو پستانش ز چاک پیرهن دیدم به خود گفتم تماشا کن که سرو ناز بار آورده لیمویی! به رو چون مه، به بو چون گل، نعاذالله، غلط کردم ندارد مه چنین رویی، ندارد گل چنین بویی! به آهو نسبت چشمش چو کردم چین به ابرو زد که چشم شیر گیر ما ندارد هیچ آهویی! میان خوبرویان، سربلندی می سزد او را که دارد چون ظهیری عاشق زاری، دعا گویی!
نکته :هنوز هوس اون سرمه ی چشم هایی رو دارم که الان زیر خاکه .
جوانان هرزه در اولین نگاه چقدر صمیمانه نگاه پاک دختران
را میخرندو چقدر نا مهربانانه آسمان آبی عشق را برایشان
تیره و تار میکنند.
با فانوسی از عشق کلبه تاریک دلشان را روشن میکنند
از یاسهای سپید محبت سخن میگویند
و در بیستون عشق دختران را آواره میکنند
بارها به انگشتانشان وعده حلقه عشق میدهند
و آنها در رویاهای شیرین خود ،روی دریاچه ای از صفا
بر فراز موجهای پر تلاطم هوس به گفته های پر فریب آنها
دل میسپارند
جوانان هرزه شخصیت ،زندگی ،جوانی،عفت و پاکدامنی
دختران رابه بازی میگیرند و دختران میمانند و یک دنیا حسرت
عشق را اولین بار در نگاهت تجربه کرم و زندگی را در کنار تو آموختم
دلم را به تو بهترین امینم سپردم و روز تولدت را در تاریخنگار قلبم حک کردم