اشعار طنز

زنی دارم ،فلک تایش ندیده**زدستش هوش وعقل من پریده
زرُخسارش نگو رحمت به شادی**زرفتارش دل و قلبم دریده
همه در خواب و در خرناس باشد**که از خرناس او خوابم پریده
اگر صد من عسل ریزی به رویش**نشاید خوردنش این ورپریده
مرتب چشم او دنبال چیزی ست**چه پررویی بوُد این چشم دریده
همه در فکر غیبت یا که تهمت**زاین کارش جهنم را خریده
بگیرد او زمن ایراد بسیار**نباشد فکر من این خیرندیده
کند خود را بَزَک چون دلقک سیرک**به روی گونه اش ، سرخاب ماسیده
کنم بهرش فراهم هرچه خواهد**میان خوردنیها او چریده
اگر با او روم اندر خیابان**طلا چون دید پاها یش سُریده
به شعر آورد شاعر حال و روز بنده**چوخواندم شد روان اشکم زدیده